Νοήματα ζωής

Στα ονείρατά μου αναζητώ Σαν σε δρομάκι σκοτεινό Μια σκιά που κρύβεται δειλά Μες στης νυχτιάς την ερημιάΚάποια στιγμή θε να την ’δώ Καθώς θα ’ρχόταν προς τα ’δώ Θαρρώ δε θα μου ξεφύγει Όσο κι αν θα τ’ αποφύγειΤι κυνήγι είν’ ετούτο, σαν τον μύλο Που γυρίζει, πίσω απ’ ένα του φτερόΤώρα ολόμονος σκιαμαχώ Κι ελπίζω η σκιά μην είμαι ’γώ Σαν σκιάχτρο να την κυνηγώ Ψυχή ψυχρή, δε σ’ αγαπώ[«Ψυχρή Ψυχή»]