Η λεηλασία και καταστροφή των ελληνικών αρχαιοτήτων

[...] Η αρπαγή πολιτιστικών θησαυρών υπήρξε μια από τις πιο πλουτοφόρες αλλά και πιο ατιμωτικές δραστηριότητες των Δυνάμεων κατά τους δύο τελευταίους αιώνες. Όχι μόνο στον ιστορικό ελληνικό χώρο και στις περιοχές της ανατολικής μεσογείου. Και στην κεντρική και νότια Αμερική, στη ΝΑ Ασία, ακόμα και στην Αφρική και τον Ειρηνικό σαρώθηκαν οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μνημεία, τα παραδοσιακά έργα τέχνης και τα ιστορικά κειμήλια. Και η απογύμνωση συνεχίζεται και σήμερα εξίσου καταστροφική με την εμπορευματοποίηση των αρχαιοτήτων. Από όλες αυτές τις ηπείρους ακούγονται κατά την τελευταία εικοσαετία έντονες και οργισμένες φωνές για απόδοση της διαγουμισμένης πολιτιστικής περιουσίας. Ένα γενικευμένο αίτημα και μια συντομευμένη κίνηση και κοινή δράση όχι μόνο στις χώρες της νότιας Ευρώπης αλλά σε παγκόσμια κλίμακα διαμέσου -και εκτός- των διεθνών οργανισμών θα εξαναγκάσει, αργά ή γρήγορα, τη μικρή ομάδα των σφετεριστών να επιστρέψει τα άνομα και συχνά αιματοβαμμένα λάφυρα των επιδρομών που αφάνισαν τα πολύτιμα λείψανα τόσων πολιτισμών.(από την εισαγωγή του συγγραφέα)