Πού πάμε;

Η πίστη πως η ανάπτυξη, με εφαλτήριο τις συνεχώς εξελισσόμενες επιστήμη και τεχνολογία, μπορεί να συνεχίζεται απεριόριστα στο μέλλον, αποτελεί ουτοπία.Τρεις δρόμοι, που κοινό γενεσιουργό αίτιο έχουν τη συνεχή ανάπτυξη και τη συνακόλουθη κατανάλωση ενέργειας, οδηγούν την ανθρωπότητα της καταναλωτικής κοινωνίας, και τη ζωή γενικά, σε αφανισμό και δεν αφήνουν ελπίδες επιβίωσής της: α) Η υλική ρύπανση (με την ευρεία της έννοια) που οδηγεί στην ανατίναξη των οικοσυστημάτων και την οικολογική, γενικά, καταστροφή. β) Η επίταση του φαινομένου του θερμοκηπίου, αποτέλεσμα της ειδικής ρύπανσης της ατμόσφαιρας, που οδηγεί στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γης και τις σχετικές καταστροφικές συνέπειες. γ) Η θερμική ρύπανση που επίσης οδηγεί στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας αλλά, όντας απότοκος του δεύτερου θερμοδυναμικού αξιώματος, ορθώνει μοιραίο και ανυπέρβλητο όριο στην ανάπτυξη.Οι δρόμοι αυτοί συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνουν τις καταστροφικές τους συνέπειες.